Jak poprawić izolacyjność akustyczną stropów

Izolacyjnością akustyczną dowolnej przegrody budowlanej (np. ściany, stropu, okna etc.) nazywamy odporność przegrody na przenikanie energii akustycznej. Fala akustyczna padająca na  przegrodę przekazuje jej swą energię i w ten sposób pobudza przegrodę do drgań. Część energii akustycznej obija się od  powierzchni, a część jej natomiast przechodzi przez nią. W zależności od  sposobu  pobudzania przegrody do drgań rozróżnia się dwa rodzaje izolacyjności. Z pierwszą, tzw. izolacyjnością od dźwięków powietrznych (zwaną także izolacyjnością przeciwdźwiękową) mamy do czynienia w przypadku pobudzenia przegrody do drgań dźwiękiem (falą akustyczną) rozprzestrzeniającym się w powietrzu. Do jej oceny stosuje się tzw. wskaźnik oceny przybliżonej akustycznej właściwej R’_A1 lub R’_A2.

Gdy przegrodę pobudzamy mechanicznie do drgań (np. stąpając po stropie – tzw. hałas ”krokowy”, tocząc lub przesuwając twarde przedmioty), wtedy mówimy o izolacyjności od dźwięków uderzeniowych, określanej za pomocą tzw. ważonego wskaźnika poziomu uderzeniowego znormalizowanego przybliżonego L’_n,w. Izolacyjność akustyczna zależy od rodzaju zastosowanego materiału, konstrukcji przegrody oraz widma (częstotliwości) źródła dźwięku. Polskie normy PN-EN ISO 717-1, 2 podają metody oceny izolacyjności akustycznej elementów budowlanych (przegród) przy użyciu jednoliczbowych wskaźników (tj. odpowiednich charakterystyk), które wykorzystuje się do oceny wymagań akustycznych w przepisach budowlanych. Obowiązująca w naszym kraju norma PN-B-02151-3 określa wymagania dotyczące izolacyjności akustycznej ścian wewnętrznych, drzwi, stropów i  przegród zewnętrznych (w tym okien) w budynkach mieszkalnych  jedno- i wielorodzinnych, w budynkach zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej, a  także wymagań odnośnie izolacyjności akustycznej elementów budowlanych. Wymagane izolacyjności akustyczne przegród wewnętrznych w budynkach  mieszkalnych  wielorodzinnych przedstawione są w poniższej tabeli (wyciąg):

Tak więc wymagania tej normy należy stosować podczas projektowania, wznoszenia i przebudowy budynków mieszkalnych i użyteczności publicznej. Izolacyjność akustyczną przegród w istniejących budynkach można określić wykonując w nich pomiary terenowe (np. izolacyjności stropu od dźwięków uderzeniowych przy użyciu znormalizowanego stukacza młotkowego) lub teoretycznie, obliczając ww. wskaźniki na podstawie danych katalogowych użytych elementów budowlanych i zastosowanej  technologii. Lokatorzy budynków wielorodzinnych często skarżą się na hałas przenikający z mieszkań położonych nad ich mieszkaniami. W takiej sytuacji należy rozgraniczyć hałas „krokowy” od  hałasu powietrznego generowanego w mieszkaniu (np. głośna rozmowa, muzyka) i przechodzący przez strop do sąsiedniego mieszkania. Co należy zrobić, aby ograniczyć emisję uciążliwego hałasu? Jeżeli sami chcemy podjąć działania poprawy klimatu akustycznego, to musimy w pierwszej kolejności dotrzeć do projektu stropu lub wykonać jego odkrywkę i rozpoznać z jakich elementów jest on wykonany. Na przykład stwierdziliśmy: strop TERIVA grubości 24 cm, 2 cm styropian oraz 4 cm wylewkę betonową.

Korzystając z danych katalogowych omawianego stropu i uwzględniając przenikanie boczne oraz widmowy wskaźnik adaptacyjny C, wyznaczamy ważony wskaźnik izolacyjności właściwej przybliżonej – przyjmuje on wartość 46 dB. Zgodnie z  normą ten wskaźnik powinien mieć wartość większą (co najmniej równą) 51 dB. Obliczamy również ważony wskaźnik poziomu uderzeniowego znormalizowanego przybliżonego – ma on wartość 64 dB, a zgodnie z przepisami jego wartość nie może przekroczyć 58 dB. Wynika z  tego, że strop nie spełnia wymagań normy zarówno w odniesieniu do dźwięków powietrznych jak i uderzeniowych. Trzeba więc zwiększyć izolacyjność stropu  na dźwięki powietrzne i uderzeniowe o ok. 5-6 dB. Wobec tego rodzi się pytanie, jakie należy zastosować środki zaradcze? W przypadku istniejącego stropu i podłogi podejmowane działanie jest trudne i dosyć kosztowne, bowiem należy rozważyć wymianę pływającej podłogi albo zastosować sufity podwieszane. Jeżeli zdecydujemy się na wariant wymiany podłogi pływającej, to po usunięciu  4 cm jastrychu (wylewki betonowej) oraz warstwy styropianu, możemy wykonać nową podłogę pływającą w następujący sposób:

• na strop kładziemy płyty z półtwardej wełny mineralnej (lub szklanej) o grubości 30 mm i zalewamy ją jastrychem cementowym o grubości 40 mm. Warunkiem koniecznym skuteczności wspomnianego rozwiązania jest, aby jastrych był odizolowany od ścian bocznych taśmą z materiału przeciwdrganiowego, np. warstwą wełny mineralnej.

Wariant ze zwykłym sufitem podwieszanym może znacznie poprawić izolacyjność stropu na dźwięki powietrzne (do 10 dB), ale nieznacznie zwiększyć izolacyjność na dźwięki uderzeniowe (nie więcej niż 2-4 dB). Wykonanie prostego sufitu podwieszanego polega na montażu płyt gipsowo-kartonowych na konstrukcji nośnej (odpowiednich profilach) przytwierdzonej elastycznie do sufitu, a wolną przestrzeń między stropem i płytą gipsową wypełniamy wełną mineralną o grubości przynajmniej 50 mm. Zwiększenie grubości wełny powoduje polepszenie działania takiego sufitu.

Zastosowanie specjalnego sufitu podwieszanego typu Ecophon Combison, tj. sprasowanych płyt z wełny mineralnej o grubości 20 mm, montowanych na konstrukcji nośnej do stropu, pozwoli osiągnąć żądaną izolacyjność akustyczną na dźwięki uderzeniowe. Taki strop podwieszany może spowodować wzrost izolacyjności akustycznej od dźwięków uderzeniowych od 7 do 10 dB.